«MAMA LOBA, ΝΥΧΤΕΣ ΜΕ ΜΥΘΟΥΣ» από την όμορφη παραμυθού!!

Γράφει η Βικτωρία Ιωσηφίδου

Μετά από ενδελεχή έρευνα στις μυθολογίες πολλών λαών, αλλά και σε άλλα πολλά βιβλία η ηθοποιός, αρχαιολόγος, ανθρωπολόγος Πολυξένη Σπυροπούλου συνέλεξε αρχέγονους μύθους που μιλούν για τη λύκαινα μα και την γυναίκα, όπως την Περσεφόνη, τη μητέρα φώκια, την μικρή ορφανή και άλλες πολλές. Τους μύθους αυτούς τους συνέθεσε σε μία ενιαία παράσταση με βοηθό και σύμβουλο δραματουργίας την Ροδή Στεφανίδου. Και μετά μας κάλεσε και μας τους διηγήθηκε με έναν μοναδικό τρόπο!

Η όμορφη παραμυθού με τις μακριές κοτσίδες και την μεγάλη έμπνευση αφηγήθηκε τις μαγικές αυτές ιστορίες άλλοτε με ευαισθησία και άλλοτε με πάθος μιλώντας στις καρδιές μας και για μια ολόκληρη ώρα μας κράτησε συντροφιά. Με μεγάλη ευλυγισία και συνεχή και πάντοτε  πρωτότυπη κίνηση στο σώμα, στο πρόσωπο και στα χέρια, καθώς ούτε μια στιγμή πάνω στη σκηνή δεν έμοιαζε με την άλλη. Η ευρηματική αυτή σκηνοθεσία είναι της ίδιας της Πολυξένης, η οποία λάτρεψε τόσο πολύ το αντικείμενο ώστε το απέδωσε με εξαίσιο τρόπο μιας και έβγαινε μέσα από την ψυχή της. Κρατώντας  στα χέρια ένα και μοναδικό φουλάρι, το οποίο πήρε στη διάρκεια της παράστασης δεκάδες μορφές.

Μαζί της  ο πάντα συνεπής ηθοποιός και μουσικός Γιώργος Κολοβός μοιράστηκε τα λόγια, τα τραγούδια και τα παραμύθια και συνέπραξε στην αφήγηση παίζοντας μα και συνοδεύοντας με την κιθάρα του. Οι δυο τους έφτιαξαν ένα υπέροχο ζευγάρι, μυώντας μας στον κόσμο του παραμυθιού.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε αρχικά στην αυλή του Πολυχώρου Πολιτισμού Ισλαχανέ και στη συνέχεια  έξω από το Βασιλικό Θέατρο, αλλά εγώ την παρακολούθησα στην αυλή του ΕΛΛΕΤ-ΠΘ στην Άνω Πόλη και ήταν ένα απολαυστικό σούρουπο,  καθώς το φως χαμήλωνε και έπεφτε το βραδάκι.

Μακάρι να ξαναπαιχτεί και σε άλλες γνωστές αυλές της πόλης για να την δούνε κι άλλοι, κι άλλοι και να ταξιδέψουν μαζί με την Πολυξένη στον χώρο του ονείρου και του παραμυθιού, σε μακρινές εποχές και απίθανους μύθους…

«ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΑ;» μια ευφάνταστη, πρωτότυπη προσέγγιση.

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Δυο προικισμένα και ταλαντούχα παιδιά, ο Κωνσταντίνος Κυριακού και η Κατερίνα Μπιλάλη και η ομάδα τους THEARTES είναι υπεύθυνα για μια ευφάνταστη θεατρική διασκευή και μια παράσταση που παρακολούθησα πρόσφατα. Πρόκειται για το έργο «ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΑ;» εμπνευσμένο από την «Ορέστεια» του Αισχύλου και το «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» του Ευγένιου Ο’ Νιλ. Τη διασκευή έκανε η Κατερίνα Μπιλάλη ενώ τη σκηνοθεσία ο Κωνσταντίνος Κυριακού, ενώ οι δυο τους ερμηνεύουν και  τους ρόλους παρέα με την Βάσω Γουλιελμάκη.

Οι δημιουργοί κρατούν τους βασικούς  ήρωες από τον μύθο των Ατρειδών  και τα ονόματα, Ηλέκτρα Ορέστης, Κλυταιμνήστρα και Αγαμέμνονας με κάποιες παραλλαγές όμως της ιστορίας και προσθέτοντας στοιχεία του σύγχρονου έργου του Ο’ Νιλ στους χαρακτήρες, στις σχέσεις μεταξύ τους, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο εντέλει ο περισσότεροι φεύγουν από τη ζωή. Ενώ ο Αγαμέμνονας λείπει στον πόλεμο, η σύζυγός του Κλυταιμνήστρα ερωτεύεται και συνάπτει σχέσεις με τον πλοίαρχο Άγη. Όταν η κόρη τους Ηλέκτρα μαθαίνει για την παράνομη σχέση της μητέρας της γίνεται έξαλλη και αναμένει τον αδερφό της Ορέστη και τον πατέρα της για να πάρουν εκδίκηση. Όμως η Κλυταιμνήστρα δολοφονεί τον  Αγαμέμνονα μόλις αυτός επιστρέφει  δίνοντάς του να πιεί φαρμάκι.  Έτσι αυτός που μένει για να εκδικηθεί είναι πλέον ο Ορέστης. Θα καταφέρει η Ηλέκτρα να τον πείσει για την ενοχή της μητέρας του μιας και ο ίδιος λατρεύει παθολογικά την μανούλα, τόσο πολύ που δεν μπορεί να διανοηθεί κάτι  κακό για το πρόσωπό της;

 Ένα τηλεπαιχνίδι είναι η βάση του έργου στο οποίο η Ηλέκτρα και η Κλυταιμνήστρα λαμβάνουν μέρος  και διαγωνίζονται με λύσσα για το ποια θα επικρατήσει τελικά. Η παράσταση χρησιμοποιεί πολυμέσα, βιντεοπροβολές και τεχνολογικά εφέ. Τον ρόλο του συντονιστή και απόλυτου άρχοντα στο τηλεπαιχνίδι αναλαμβάνει ο Τσάρλι Τσάπλιν ως δικτάτορας, ο οποίος με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης μιλά και καθορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού και τη νικήτρια ανά πάσα στιγμή. Σε video wall ακούμε και βλέπουμε επίσης και την Μέριλυν Μονρόε, σε ρόλο χορού αυτή τη φορά, να κάνει τα σχόλιά της για την έκβαση του αγώνα αναφερόμενη και στον daddy Αγαμέμνονα. Η δραματική αυτή ιστορία παρουσιάζεται λοιπόν μέσα από οθόνες και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και τότε, όταν αυτοί οι εμβληματικοί ήρωες ενσωματώνονται σε ένα τηλεπαιχνίδι  γίνονται στα αλήθεια πολύ πιο μακρινοί και ο χαμός τους σαφέστατα λιγότερο τραγικός. Μήπως εκεί βαδίζει και ολόκληρη η κοινωνία που τα παρακολουθεί όλα πλέον μέσα από οθόνες; Να μην την αγγίζει πλέον τίποτε από όλα τα σοβαρά και τα κακώς κείμενα; Είναι μια ενδιαφέρουσα εμπνευσμένη προσέγγιση από ανθρώπους που δεν ολιγωρούν αλλά ψάχνονται συνεχώς προσπαθώντας να προχωρήσουν την τέχνη μπροστά και μόνο μπροστά.

Εξαιρετικές οι ερμηνείες των δύο γυναικών, της Ηλέκτρας που ερμηνεύει η Κατερίνα Μπιλάλη και της Κλυταιμνήστρας που παίζει η Βάσω Γουλιελμάκη. Δυνατές, αγριεμένες, παθιασμένες, δύο πραγματικές λέαινες, οι δύο πρωταγωνίστριες διεκδικούν με νύχια και δόντια τη νίκη στο παραπάνω τηλεπαιχνίδι σε άψογες ερμηνείες που βάζουν βαθιά τους θεατές στην υπόθεση του έργου. Μαζί τους ο Κωνσταντίνος Κυριακού διατηρεί τους τρεις αντρικούς ρόλους, του  Άγη, του Αγαμέμνονα μα και του Ορέστη. Εκεί μάλιστα που δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας είναι σαν Ορέστης, όπου παρουσιάζεται υπερβολικά προσκολλημένος στην μητέρα του, ένας κανονικός μαμάκιας, αμήχανος, μπερδεμένος, αναποφάσιστος, προσπαθώντας διστακτικά να διαλέξει στρατόπεδο.

Ήχοι, κραυγές και κομμένες ανάσες που ακούγονται συνεχώς δίνουν ένταση στην υπόθεση καθώς και οι μουσικές που διανθίζουν το έργο. Στην μόνη μου παρατήρηση  πως όλα τα ηχητικά ακουγότανε κάπως περισσότερο δυνατά και  κατά συνέπεια πιο σκληρά, έλαβα την απάντηση πως ήταν μάλλον υπερβολικά καλή η ακουστική του χώρου, ο οποίος και μεγέθυνε τους ήχους. Αυτός ο μαγικός και με εξαιρετική ενέργεια χώρος όπου παρακολούθησα το έργο ήταν το Αρχαίο Θέατρο της Μίεζας στη Νάουσα,  στολισμένο μάλιστα στο βάθος με ένα υπέροχο πορτοκαλί φεγγάρι.

Το συνολικό αποτέλεσμα ήταν μια παράσταση διαφορετική, πρωτότυπη και  εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, που αιχμαλώτισε και κέρδισε τους θεατές με τα εφέ, τις εντάσεις και τις ερμηνείες, ιδιαίτερα όσο περνούσε η ώρα και καθώς η πλοκή και η αγωνία για την έκβαση κορυφωνόταν.

 

Συντελεστές

Διασκευή – Δραματουργία: Κατερίνα Μπιλάλη

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Κυριακού – Κατερίνα Μπιλάλη

Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κυριακού

Συνεργάτης σκηνοθέτης: Λευτέρης Παπακώστας

Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Τσακότα

Visual Artist: Άννα-Μαρία Γαλάνη

Φωτισμοί: Λέων Εσκενάζη

Μουσική επένδυση: Κωνσταντίνος Κυριακού

Video: Πάνος Ηλιόπουλος

Make–Up Artist: Οξάνα Πελιούχ

Hair Stylist: Organic Hair Spa by Athanasios

Φωτογραφίες: Φανή Τουμπουλίδου

Σχεδιασμός αφίσας – Artwork: Φωτεινή Χήτα

Προβολή & Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου – We Will

Παραγωγή: «THEARTES» Α.Μ.Κ.Ε. και ΔΗΠΕΘΕ ΡΟΥΜΕΛΗΣ

Με τη βοήθεια της ΑΙ τεχνολογίας, εμφανίζονται οι:Τσάρλι Τσάπλιν, Μέριλυν Μονρόε, Έλβις Πρίσλεϋ

Συνεργάζονται οι ηθοποιοί:  Ανδρέας Κωνσταντινίδης, Αλεξία Μουστάκα, Λευτέρης Παπακώστας

 

Παίζουν: Βάσω Γουλιελμάκη (Κλυταιμνήστρα), Κατερίνα Μπιλάλη (Ηλέκτρα), Κωνσταντίνος Κυριακού (Αγαμέμνων, Άγις, Ορέστης)

 

 

«ΗΛΕΚΤΡΑ» από τον Δημήτρη Τάρλοου, μια όμορφη παράσταση που αξίζει να δείτε.

 

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Μια όμορφη παράσταση με έμπνευση και συγκίνηση μας έδωσε  το ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΕΙΑ και ο  Δημήτρης Τάρλοου στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα στο αρχαίο δράμα, χθες το βράδυ στο Θέατρο Δάσους. Η Σοφόκλεια τραγωδία σε μετάφραση Γιώργου Χειμωνά, που όσες φορές και αν τη δούμε την απολαμβάνουμε πραγματικά, με τον υπέροχο λόγο, τα καταλυτικά επιχειρήματα, τα μεγάλα διλήμματα και τη σύγκρουση ανάμεσα στο δίκαιο και το ηθικό μέσα από τα ατέλειωτα πάθη των Ατρειδών, ξαναζωντάνεψε και έλαμψε μέσα από τις ερμηνείες των ηθοποιών.

Η Ηλέκτρα ζει μαύρη ζωή δίπλα στη μητέρα της Κλυταιμνήστρα και τον πατριό της Αίγισθο, αναλογιζόμενη νυχθημερόν τον πατέρα της Αγαμέμνονα, που το ζευγάρι σκότωσε όταν αυτός γύρισε από την Τροία.  Μόνη της ελπίδα η επιστροφή του αδερφού της Ορέστη, που η ίδια φυγάδευσε όταν σκοτώθηκε ο Αγαμέμνονας για να του σώσει τη ζωή. Ο  Ορέστης πράγματι επιστρέφει για να πάρει εκδίκηση, αλλά για να μην κινδυνέψει η ζωή του στέλνει προπομπό του τον παιδαγωγό του να αναγγείλει στα ψέματα ότι αυτός, ο Ορέστης δηλαδή, είναι νεκρός περιγράφοντας μάλιστα αναλυτικά τον τρόπο με τον οποίο σκοτώθηκε. Η Ηλέκτρα του Σοφοκλή ως τραγωδία εστιάζει κυρίως στην ψυχική κατάσταση της ηρωίδας, στα συναισθήματά της, την οργή και την απελπισία και στο ασίγαστο πάθος της να πάρει εκδίκηση.

Ο Δημήτρης  Τάρλοου σκηνοθετικά εστίασε σε ερμηνευτικά ζευγάρια πάνω στη σκηνή, όπως Ηλέκτρα - Ορέστης, Ηλέκτρα - Κλυταιμνήστρα, Ηλέκτρα - Χρυσόθεμις, προσπαθώντας με την ιδιαίτερη κίνησή τους και τις μεταξύ τους προσεγγίσεις και απωθήσεις να ορίσει τα ανάμεσα  τους πραγματικά πολύπλοκα συναισθήματα. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποίησε τα σώματα των ηθοποιών για να εκφράσει την τραγικότητα των χαρακτήρων, ενώ ίσως κάποια στιγμή τα συρσίματα πάνω στη σκηνή  να ήταν κατά τη γνώμη μας λίγο υπερβολικά.

 Δυνατή αλλά αρκετά τραχιά η Ηλέκτρα της Λουκίας Μιχαλοπούλου, βαθύς και  αισθαντικός ο Αναστάσης Ροϊλός ως Ορέστης με την υπέροχη φωνή του, που θα την θέλαμε όμως ακόμη πιο βροντερή. Στο ρόλο της Κλυταιμνήστρας  άστραψε και βρόντηξε η Ιωάννα Παππά, δίνοντας μιαν εξαιρετική ερμηνεία που μας θύμισε τόσο στο παράστημα όσο και στη φωνή τη Μελίνα Μερκούρη. Πληθωρικός όπως άρμοζε στον ρόλο του Παιδαγωγού ο Γιάννης Αναστασάκης, αέρινη η Γρηγορία Μεθενίτη ως Χρυσόθεμις, εκπληκτικός χορευτής ο Περικλής Σιούντας ως Πυλάδης και αποδεκτός ο Νικόλας Παπαγιάννης στον μικρό ρόλο του Αίγισθου.

Μαγικές οι μουσικές του Φώτη Σιώτα ερμηνεύτηκαν ζωντανά από τον ίδιο και τον Τάσο Μισυρλή πάνω στη σκηνή, ενώ ανάλογοι και οι φωτισμοί του Αλέκου Αναστασίου τόνισαν τα δυνατά σημεία της παράστασης.

Μιαν ευφάνταστη εικόνα έδωσαν οι εννέα δροσερές κοπέλες του χορού με τα ωραιότατα φορέματα τους σχεδιασμένα από τον Πάρι Μέξη, σε εννέα διαφορετικές παλ αποχρώσεις. Τα κορίτσια χόρεψαν σε χορογραφίες της Μαρκέλλας Μανωλιάδη αλλά και τραγούδησαν, ενώ απολαυστικός ήταν για τους θεατές ο κυματισμός και το θρόισμα των κοστουμιών τους που προκαλούσε  το δυνατό αεράκι. Εμπνευσμένο ήταν και το καλλιτεχνικό σκηνικό που έφτιαξε επίσης ο Πάρις Μέξης.

Συνολικά ο Δημήτρης Τάρλοου δημιούργησε ένα ωραίο σύνολο και  μιαν απόλυτα ικανοποιητική παράσταση, που έκανε πρεμιέρα στην Επίδαυρο και περιοδεύει ανά την Ελλάδα. Αξίζει να απολαύσετε όπου την συναντήσετε.

.