Συνταρακτικά τα «170 ΤΕΤΡΑΓΩΝΙΚΑ», αξίζει να τα δείτε!

 Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Ένα συνταρακτικό έργο και μια εξαιρετική παράσταση είναι τα "170 τετραγωνικά" του Γιωργή Τσουρή, που πρέπει οπωσδήποτε να δείτε. Γιατί όλα τα συστατικά της είναι έξοχα! Κείμενο, σκηνοθεσία, ερμηνείες.

Και πρώτα από όλα το κείμενο που έγραψε ο πολυτάλαντος Γιωργής Τσουρής. Ένα έργο γεμάτο προβληματισμούς, που θίγει πάμπολλα ζητήματα με βάση την «αγία οικογένεια». Τις ανθρώπινες σχέσεις, τις αδερφικές σχέσεις, τη διαχείριση των συναισθημάτων, τα αδιέξοδα, την αλήθεια και το ψέμα, την απάτη και την ηθική μα και την ενδοοικογενειακή βία.

Μετά το θάνατο του πατέρα της η Άλεξ, η μεγάλη αδερφή επιστρέφει στο πατρικό της σπίτι στην επαρχία για να ρυθμίσει κάποια οικογενειακά και κληρονομικά ζητήματα. Εκεί κατοικούν η μικρή αδερφή Λίλυ και ο συζυγός της Άγγελος. Η Λίλυ περιμένει το πρώτο τους παιδί. Η παρουσία της Άλεξ δημιουργεί προβλήματα στο ζευγάρι καθώς δε συμπαθεί το σύζυγο αλλά φαίνεται πως έχει επίσης κρυφούς σκοπούς και απωθημένα. Έτσι η συμβίωση δεν είναι διόλου ευχάριστη ανάμεσα στην εριστική Άλεξ,  την κάπως μαλθακή και υποταγμένη στο σύζυγο Λίλυ και τον διφορούμενο Άγγελο που δέχεται αιχμές γιατί είναι άνεργος και ασχολείται με τα οικιακά. Οι απλές διενέξεις και σπόντες γρήγορα θα εξελιχθούν σε καυγάδες σε  ένα κλίμα που βράζει καθώς κάποια μυστικά φαίνεται να είναι καλά κρυμμένα. Εν τέλει η άφιξη ενός άλλου προσώπου, του Γρηγόρη θα φέρει την τελική ρήξη καθώς οι μάσκες θα πέσουν και τα πάντα πλέον θα βγουν στη φόρα και θα συγκλονίσουν.  

Αν και το έργο είναι βαθιά κοινωνικό και γεννά πάμπολλους προβληματισμούς σε πολλά σημεία εμπλουτίζεται με κωμικά στοιχεία. Ιδιαίτερα η άφιξη του ιδιόρρυθμου Γρηγόρη βγάζει άφθονο  γέλιο, με κορύφωση όταν μιμείται τον Μάικλ Τζάκσον στο τραγούδι Billie Jean. Με την παρουσία αυτού του περίεργου τύπου ο συγγραφέας απαλύνει το βάρος των γεγονότων και των καυγάδων. Ο Γρηγόρης λοιπόν γίνεται ο καταλύτης για να εξελιχθούν όλες οι αντιδράσεις μα και ο καταπραϋντικός παράγοντας καθώς η κωμική φιγούρα του τρολάρει τα όσα σοβαρά συμβαίνουν.

Στο εξαιρετικό κείμενο δίνει ζωή ο σκηνοθέτης Γιώργος Παλούμπης. Ο σκηνοθέτης πιάνει από τα μαλλιά το έργο, αντιλαμβάνεται την βαθιά ουσία και τους προβληματισμούς του και περνά σε μια μεστή , ουσιαστική σκηνοθεσία με εστιασμό πάντοτε στις ερμηνείες των ηθοποιών. Οι ηθοποιοί λοιπόν κινούνται από άκρη σε άκρη στο ευρύχωρο σαλόνι και αποδίδουν έντονα μα και ξεκάθαρα ο καθένας τον χαρακτήρα που του εμπιστεύτηκαν. Η φόρτιση είναι μεγάλη κάποιες στιγμές καθώς και οι μεγάλες διακυμάνσεις που φέρουν τις ερμηνείες σε μια κορύφωση. Ο σκηνοθέτης δε διστάζει να βάλει τους ηθοποιούς του να πιαστούν ακόμη και στα χέρια όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν.

Ο Γιωργής Τσουρής στο ρόλο του Γρηγόρη είναι πραγματικά υπέροχος. Τα λόγια είναι περιττά καθώς για την ερμηνεία του αυτή τιμήθηκε το 2020 με το βραβείο "Δημήτρης Χορν". Ο Τσουρής λοιπόν δίνει ζωή στον χαρακτήρα που ο ίδιος δημιούργησε καθώς είναι και ο συγγραφέας του έργου. Και πραγματικά διαχειρίζεται το σώμα και το πρόσωπό του με θαυμάσια ικανότητα, ιδιαίτερος, απίστευτα κωμικός και αποδίδοντας μια γκροτέσκα μορφή κλέβει τις εντυπώσεις. Οι θεατές μάλιστα δεν μπορούν να αντισταθούν στην παρουσία του και γελούν γοερά και ασταμάτητα.

Η Αμαλία Αρσένη στο ρόλο της Λίλης είναι ρεαλιστική και ταυτόχρονα συγκινητική, καθώς εξελίσσεται από μια ήπια και πειθήνια σύζυγο σε μια πραγματική λέαινα όταν κατανοεί πόσο εξαπατήθηκε. Η Αρσένη ερμηνεύει μέσα απ΄ την ψυχή της και καθηλώνει τους θεατές, όταν με δάκρυα στα μάτια αντιμετωπίζει την νέα κατάσταση.

Η Ήβη Νικολαΐδου μπαίνει εξαιρετικά δυναμικά από το πρώτο δευτερόλεπτο. Είναι το κορίτσι αντράκι που έχει άποψη και δεν καταλαβαίνει τίποτε. Ιδιαίτερα ικανή, καταιγιστική, δυναμική, με συνεχείς εντάσεις στο πρόσωπο και το σώμα πλάθει αριστοτεχνικά  τον ρόλο της μεγάλης αδερφής.

Στο ρόλο του Άγγελου ο Θανάσης Ζερίτης δίνει ακόμη μια αξιοσημείωτη ερμηνεία, καθώς εξελίσσεται από τον ήρεμο σύζυγο που τον συμπαθείς έως και σχεδόν τον λυπάσαι σε έναν έξαλλο κακοποιητικό άντρα που δεν αναγνωρίζεται στο τέλος του έργου. Ο Ζερίτης χρησιμοποιεί όλα τα εκφραστικά του μέσα και αποδίδει τον ρόλο θαυμάσια σε όλη τη διάρκεια της παράστασης.

Τέλος, η Ελένη Τσιμπρικίδου ερμηνεύει με μπρίο και ένταση το ρόλο της λαϊκής γειτόνισσας Κατερίνας. Το έργο γενικά χαρακτηρίζεται από εξαιρετικές ερμηνείες και αξίζουν συγχαρητήρια τόσο στους ηθοποιούς όσο και στον σκηνοθέτη.

Δείτε τα "170 τετραγωνικά", μια σοκαριστική οικογενειακή ιστορία γεμάτη πάθος, συγκίνηση και συναίσθημα, μια αληθινή ιστορία γεμάτη απρόοπτα μα και χιούμορ που συνδυάζει το ζοφερό με το κωμικό αλλά που στην πραγματικότητα δεν είναι διόλου αστεία και πάρτε μερικά μαζεμένα μαθήματα ζωής. Αξίζει!!

Το έργο παίζεται από 22 Σεπτεμβρίου και για λίγες παραστάσεις στο ΘΕΑΤΡΟ ΡΑΔΙΟ ΣΙΤΥ.