Σοκαριστικό, καθηλωτικό «ΣΤΑ ΑΚΡΑ»

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Το πολυβραβευμένο έργο του Αμερικανού συγγραφέα Γουίλιαμ Μαστροσιμόν «ΣΤΑ ΑΚΡΑ»  (EXTREMETIES), σε μετάφραση και διασκευή του Αλέξανδρου Τσαμουρλίδη ανεβαίνει αυτές τις μέρες στο θέατρο Αμαλία. To έργο   γράφτηκε την δεκαετία του 1970, αλλά ήταν απαγορευμένο λόγω θεματολογίας και πρωτοπαίχτηκε   στο θέατρο το 1982 στη Νέα  Υόρκη.

Ένας άντρας εισβάλλει ξαφνικά σε ένα διαμέρισμα και αποπειράται να βιάσει τη Μάρτζορυ, την κοπέλα που μένει εκεί. Ο επίδοξος βιαστής φαίνεται πως γνωρίζει τα πάντα για αυτήν παρακολουθώντας την στενά μα και έχοντας παραβιάσει την αλληλογραφία της. Πάνω στην απόπειρα  του βιασμού κοντεύει σχεδόν να την πνίξει, αλλά η κοπέλα καταφέρνει να τον ακινητοποιήσει. Μετά από όλα αυτά και καθώς ο εισβολέας της λέει πως κανένας δεν θα την πιστέψει και απειλεί να την σκοτώσει στο μέλλον, η κοπέλα φρικάρει και παραφρονεί και αρχίζει να σκέφτεται να τον θάψει ζωντανό.

Στο σημείο αυτό ομολογώ πως η εξέλιξη μου φάνηκε ακραία και εξωπραγματική, αλλά βέβαια θα μου πείτε πώς αλλιώς θα λεγόταν το έργο «ΣΤΑ ΑΚΡΑ». Θα ακολουθήσουν κι άλλες εξελίξεις όταν επιστρέψουν οι δύο συγκάτοικοί της Μάρτζορυ, Τέρρυ και Πατρίτσια, που θα προσπαθήσουν να της αλλάξουν γνώμη. Στις οριακές αυτές καταστάσεις οι διάλογοι που προκύπτουν είναι εξαιρετικοί, καθώς η κοπέλα έρχεται σε αντιπαράθεση με τις φίλες της, αλλά και οι τρεις γυναίκες σε αντιπαράθεση με τον επίδοξο βιαστή, ονόματι Μάικ. Οι συζητήσεις και οι  συνεχείς  ανατροπές είναι ανατριχιαστικές, με εκβιασμούς και απειλές από όλες τις πλευρές κυρίως όμως από το στόμα του Μάικ, ο οποίος επίσης με χειριστικό τρόπο προσπαθεί να στρέψει την Τέρρυ και την Πατρίτσια εναντίον της Μάρτζορυ.

Και εδώ αναδεικνύεται το τραγικό της ιστορίας. Πώς δηλαδή η Μάρτζορυ οδηγείται στο σημείο να πρέπει να απολογηθεί ενώ βρέθηκε αντιμέτωπη με έναν βιαστή και πώς δεν μπορεί να βρει το δίκιο της. Και η ηρωίδα μας δεν είναι η μόνη. Δεκάδες γυναίκες καθημερινά διστάζουν να καταγγείλουν έναν βιασμό φοβούμενες τον διασυρμό αλλά και μήπως οι κατηγορίες στραφούν εναντίον τους, ότι δηλαδή μπορεί να βιάστηκαν αλλά προκάλεσαν. Και έτσι οι βιαστές μένουν ατιμώρητοι.

Πάντως,  όταν ο Μάικ χαλαρώνει λίγο, αλλά και μέσα από το φόβο και το άγχος του  ξεστομίζει συχνά αστείες ατάκες, που κάνουν τους θεατές να ξεσπούν σε γέλια, σπάζοντας λίγο το βάρος των δυσάρεστων εξελίξεων και των καταστάσεων.

Την σκηνοθεσία ανέλαβε  ο Αλέξανδρος Τσαμουρλίδης, ο οποίος ερμηνεύει και τον ρόλο του Μάικ. Έχει λοιπόν τριπλό και άρα καταλυτικό ρόλο. Μεταφραστής και διασκευαστής, ηθοποιός και σκηνοθέτης, που σημαίνει μεγάλη εμπλοκή με το έργο, κάτι που είναι πάντα θετικό. Η σκηνοθεσία είναι ρεαλιστική και χωρίς να παρουσιάζει κάτι το εξεζητημένο εστιάζει λες στις ερμηνείες των ηθοποιών, στις σχέσεις και στις θέσεις μεταξύ τους. Συχνά πυκνά κάποια ωραία σκηνοθετικά ευρήματα αναδεικνύουν την ένταση που υπάρχει ανάμεσα στους ήρωες. Θα ήθελα εδώ να σημειώσω πόσο ωραία εκτελούνται από τους ηθοποιούς οι δύσκολες και γρήγορες σκηνές, όπως η απόπειρα του βιασμού αλλά και η εξουδετέρωση του επίδοξου βιαστή, πράγμα που σημαίνει σαφείς οδηγίες, καλή οργάνωση, μεγάλη προσπάθεια, σημασία στη λεπτομέρεια και πολλές πρόβες.

Η Μαριάννα Πασχάλη ανταπεξέρχεται με επιτυχία στον απαιτητικό ρόλο της Μάρτζορυ. Πέρα από μεγάλη ευχέρεια στις κινήσεις και αρτιότητα στους χειρισμούς καταφέρνει να περνά και στο πρόσωπό της την τραγική της θέση. Έτσι, αναπτύσσει ένα απόλυτα διαταραγμένο, πονεμένο και χαμένο προσωπείο.

Στον ρόλο του Μάικ ο Αλέξανδρος Τσαμουρλίδης με μεγάλη άνεση καταφέρνει να γίνει αντιπαθής, όπως το απαιτεί ο ρόλος, όμως και με μεγάλη ευκολία στιγμές στιγμές ξεγελά και καταφέρνει να γίνεται και συμπαθής, όταν βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Αυτό το κοντράστ πετυχαίνεται απόλυτα και αξίζει συγχαρητηρίων.

Η Ηλιάνα Τσίλη στιβαρή και δυναμική ερμηνεύει επιτυχημένα τον ρόλο της Πατρίτσια, που είναι η φωνή της λογικής. Πιο χαλαρή η Ελένη Τατάκη αποδίδει ωραία την αφελή και πιο ανάλαφρη της παρέας, Τέρρυ.

Το σκηνικό είναι σχετικά πρόχειρο αλλά λειτουργικό. Ούτως ή άλλως παρουσιάζει ένα απλό καθημερινό καθιστικό. Τα κοστούμια είναι πετυχημένα και προβάλλουν ικανοποιητικά την προσωπικότητα του καθενός.

Το έργο στα άκρα είναι η προσπάθεια τεσσάρων νεαρών καλλιτεχνών με πολύ ταλέντο και πολύ μεράκι να ανεβάσουν στη σκηνή ένα βραβευμένο αλλά σίγουρα δύσκολο έργο. Και μετά από πολύ κόπο και αγώνα φαίνεται πως τα καταφέρνουν θαυμάσια, δίνοντας μία σοκαριστική, καθηλωτική παράσταση. Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει.  Αξίζει να το δείτε!!

Συντελεστές:

·         Ηθοποιοί: Ηλιάνα Τσίλη, Ελένη Τατάκη, Μαριάννα Πασχάλη, Αλέξανδρος Τσαμουρλίδης

·         Σκηνοθεσία-Διασκευή: Αλέξανδρος Τσαμουρλίδης

·         Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου και πολιτισμού “ΤΣΙΛΗ “