VICTORIA IOSIFIDOU "sto sanidi": «ΓΡΑΝΑΔΑ», ύμνος στη ζωή.

ΚΡΙΤΙΚΗ της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Η ιστορία μιας σύγχρονης ελληνικής οικογένειας; Η ιστορία μιας βασίλισσας με αμφιλεγόμενη προσωπικότητα και τραγική μοίρα; Η ιστορία του σύμπαντος και της δημιουργίας της ζωής; Ή μια φιλοσοφική και ταυτόχρονα καθημερινή αναζήτηση, δηλαδή κάτι παραπάνω από όλα αυτά; Τελικά, η ιστορία για ένα πένθος ή ένας ύμνος στη ζωή; Τι είναι λοιπόν η «Γρανάδα», το νέο έργο του ταλαντούχου σκηνοθέτη και θεατρικού συγγραφέα Γιάννη Καλαβριανού;

Τα μέλη μιας οικογένειας δένει ένα μυστικό που θα αποκαλυφθεί μόνο μετά το θάνατο του πατέρα. Η μητέρα ήταν πάντοτε ο βράχος, μια καθημερινή, συντηρητική ελληνίδα που κράτησε το σπίτι αναλαμβάνοντας αγόγγυστα όλες τις υποχρεώσεις. Τα παιδιά έχουν λογικά, όπως όλα τα παιδιά, τα παράπονά τους, κυρίως από την μητέρα τους. Ο πατέρας, καθηγητής της ιστορίας, λατρεύει την Ισπανία μα και μια συγκεκριμένη βασίλισσα, την Ιωάννα την «τρελή», που έναν πίνακά της θαύμασε κάποτε στο Πράδο με καλή παρέα. Η αδερφή της μητέρας, καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο, ζει μαζί τους και είναι μια φιλοσοφημένη και φωτεινή προσωπικότητα. Όταν έρχεται το πένθος η θλίψη πλακώνει το σπίτι. Όμως, τη θλίψη αυτή ξέρει μαγικά να διαλύει η Χριστίνα , η κοπέλα του Άρη, του γιου˙ όχι, δεν είναι σίγουρα αυτός ο χαρακτήρας της, αντικειμενικά όμως είναι αρκετά βασανισμένη, γι αυτό έχει μάθει πλέον και είναι βαθύ βίωμά της αυτό, να αντιμετωπίζει τη ζωή με άλλο μάτι….

Ο ανήσυχος και πολυδιάστατος Γιάννης Καλαβριανός, λάτρης ταυτόχρονα της ιστορίας, πλάθει το νέο του θεατρικό έργο ανακατεύοντας μια πολύ παλιά ιστορία, αυτή της βασίλισσας Ιωάννας της «τρελής», με μια σύγχρονη και ενώνει το παρελθόν και το μέλλον με αντιστοιχίσεις ανάμεσα στις ζωές των ανθρώπων. Κεντρικό σημείο είναι πάντοτε η αγάπη και ο έρωτας ως κινητήριος δύναμη, και βέβαια η ζωή και ο θάνατος, η απώλεια και η διαχείρισή της. Οι δύο παράλληλες ιστορίες συναντιούνται κάπου στη Γρανάδα. Το έργο διανθίζεται από πλήθος φιλοσοφικά ερωτήματα αλλά και συμπαντικές θεωρίες που μας ιντριγκάρουν και μας προκαλούν να σκεφτούμε και να φιλοσοφήσουμε κι εμείς για την αξία και τη σημασία που πρέπει να δίνουμε στη στιγμή και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Ο Καλαβριανός χτίζει τους χαρακτήρες του έργου καθημερινούς και οικείους και κάποιους λίγο περισσότερο ψαγμένους και φιλοσοφημένους, ενώ ο ποιητικός , απολαυστικός του λόγος μας ταξιδεύει και δεν μας αφήνει στιγμή να βαρεθούμε.

Η Φιλαρέτη Κομνηνού αναλαμβάνει τον ρόλο της κλασσικής, αφοσιωμένης στα καθήκοντα μητέρας, τον οποίο ερμηνεύει με ευκολία και απόλυτη πειστικότητα. Η Έφη Σταμούλη στο ρόλο της ανάπηρης αδερφής που όμως διαθέτει αφοπλιστικό χιούμορ, απολαμβάνει την κάθε στιγμή και της ταιριάζει γάντι, καθώς στο πρόσωπό της απογειώνονται ως δια μαγείας με λεπτότητα όλα τα κωμικά στοιχεία. Ο Γιώργος Γλάστρας επιχειρεί και αποδίδει έναν ανάλαφρο, συνεπαρμένο από την επιστήμη του καθηγητή της φιλοσοφικής. Οι Στέφη Πουλοπούλου και Διαμαντής Αδαμαντίδης ερμηνεύουν με συνέπεια τα δυο αδέρφια. Την παράσταση όμως κλέβει κατά κάποιο τρόπο με το ρόλο και την ερμηνεία της η ηθοποιός και δασκάλα χορού Αλεξία Μπεζίκη ως Χριστίνα, που μοιάζει να είναι η χαρά της ζωής και αν και φαντάζει εκ πρώτης όψεως αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, στη φιλοσοφία της ζωής της συνοψίζεται ίσως όλο το νόημα του έργου. Τέλος, η Λυδία Φωτοπούλου στο ρόλο της Ιωάννας, με τις βαθυστόχαστες αναζητήσεις και το ιδιαίτερο, αινιγματικό ύφος της στο βίντεο καταφέρνει να συντηρήσει το ιστορικό ερώτημα για το ποια ήταν τελικά η Ιωάννα η «τρελή», μια γυναίκα με αδύναμα νεύρα που οι δικοί της την περιόρισαν για να την προστατέψουν ή μια ικανή βασίλισσα που την απομόνωσαν για να της στερήσουν την εξουσία;

Το έργο διανθίζεται από όμορφους φωτισμούς και πολύτιμες μουσικές που γλυκαίνουν όλη την παράσταση, ενώ ο σκηνοθέτης και συγγραφέας θέλοντας προφανώς να εστιάσει στο κείμενο και στα νοήματα του έργου αποφεύγει τα ιδιαίτερα σκηνοθετικά τεχνάσματα. Αξίζει να αναφέρουμε το ιδιαίτερο σκηνικό, κάτι ανάμεσα σε μουσείο και σπίτι, γεμάτο πίνακες στους τοίχους και προθήκες με μικροαντικείμενα.

Η Γρανάδα, είναι εν τέλει ένα σύγχρονο, καθημερινό έργο που μιλά στην καρδιά του κάθε ανθρώπου, κάτι που τόσο ανάγκη έχουν πλέον οι σημερινοί θεατές και μας προκαλεί να σκεφτούμε και να φιλοσοφήσουμε: Τι είμαστε τελικά ; Ασήμαντοι κόκκοι άμμου μέσα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος ή πολύ μα πολύ σημαντικοί, πολύτιμοι και μοναδικοί ανάμεσα στους αγαπημένους μας ανθρώπους; Μήπως ως ασήμαντα πρέπει να αντιμετωπίσουμε στην πραγματικότητα τα εμπόδια και τα προβλήματα μιας και όλα κάνουν κύκλο, όπως εξάλλου και η ίδια η ζωή; Μήπως οφείλουμε να απολαμβάνουμε περισσότερο τα δεδομένα και τα καθημερινά; Δείτε τη Γρανάδα, που θα σας τα πει αυτά με… έργο και όχι λόγια και ίσως μέσα σε ένα βράδυ αλλάξει όλη η φιλοσοφία της ζωής σας!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός

Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου

Βίντεο: Πάτροκλος Σκαφίδας

Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη

Βοηθός σκηνοθέτη: Αναστασία Μποζοπούλου

Βοηθός ενδυματολόγου: Ιφιγένεια Νταουντάκη

Βοηθός σκηνογράφου: Λυδία Τσάτσου

Ιστορικός σύμβουλος: Ελένη Δρίβα