ΚΡΙΤΙΚΗ
της Βικτωρίας Ιωσηφίδου
Ένα θέμα ταμπού, ένα καυτό
ζήτημα που συνήθως όλοι οι εμπλεκόμενοι προτιμούν να αποσιωπούν και να κουκουλώνουν, το θέμα της σεξουαλικής
ζωής των ατόμων με ιδιαιτερότητες και όχι μόνο θίγει η παράσταση Ερωτευμένα
Άλογα, που είχα την εξαιρετική τύχη να παρακολουθήσω την περασμένη Κυριακή στη
Μονή Λαζαριστών από την ομάδα ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ.
Μια παράσταση που με
απέραντη τρυφερότητα, ευαισθησία και αλήθεια μιλά για τον έρωτα, την αγάπη, το
χάδι, το φιλί, την αγκαλιά, το φλερτ, το σεξ, στα οποία έχουν δικαίωμα όλοι μα
όλοι οι άνθρωποι, εξίσου και οι άνθρωποι με ιδιαιτερότητες, οι οποίοι λόγω δυσκολιών, λόγω προκαταλήψεων, λόγω
άγνοιας, λόγω φόβου συνήθως τα στερούνται. Στα άτομα με ιδιαιτερότητες,
μάλιστα, εστιάζει το έργο μιας και η ομάδα φιλοξενεί πολλά από αυτά.
«Είμαστε ένα λιβάδι απότιστα λουλούδια, ένα απέραντο λιβάδι. Κανείς, ποτέ
μα ποτέ, δε σκέφτηκε να μας ρίξει λίπασμα. Κανείς μα κανείς, ποτέ, δε σκέφτηκε να μας
ποτίσει».
Η ομάδα ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ, που ίδρυσε η βετεράνος Ελένη Δημοπούλου και
διευθύνει η πρωτοπόρος Ελένη Ευθυμίου, με μια
σειρά από παραστατικά, ζωντανά και πολλές φορές τολμηρά επεισόδια βγαλμένα μέσα
από αληθινές εμπειρίες, βιωματικές αφηγήσεις
και πραγματική έρευνα ξετυλίγει μπροστά στα μάτια των θεατών ένα άγνωστο στους
περισσότερους κουβάρι και έτσι
κοινοποιεί αλήθειες, ενημερώνει, συγκινεί και πολλές φορές συνταράσσει τους θεατές.
Και όλα αυτά σε μια παράσταση υψηλής αισθητικής και βαθιάς ποιότητας.
Μια πολυμελής ομάδα παιδιών- ηθοποιών συμμετέχουν
με συνεχή κίνηση, έκφραση, τραγούδι, χορό, μουσική και πολλές αγκαλιές, χάδια,
πικρές εξομολογήσεις, συγχρωτίζονται,
αλληλεπιδρούν, παίζουν, δημιουργούν και μας κάνουν κοινωνούς πολλών και
άγνωστων, που ίσως συμβαίνουν στη διπλανή μας πόρτα κι εμείς αγνοούμε.
Η σκηνοθέτης καταφέρνει με τις
απαραίτητες παρεμβάσεις να μας δείξει
την αλήθεια γυμνή, όπως είναι. Πόνος, θλίψη, ανάγκη, κραυγή για μια αγκαλιά,
για ένα φιλί που πιθανόν δε θα εισπράξουν ποτέ. Και πώς να εξηγήσει, πώς να
χειριστεί, πώς να διαπραγματευτεί ένας γονιός όλα αυτά τα ζητήματα; Οι φόβοι
των γονιών, η υπερπροστατευτικότητα, η άγνοια και η έλλειψη κατάλληλων δομών
και οργάνωσης οδηγεί τα περισσότερα
άτομα στη στέρηση.
Μια παράσταση κοινωνική
προσφορά, που θα έπρεπε να παρακολουθήσουν και να γνωρίσουν όλοι οι συμπολίτες μας.
Και αποτελεί κοινωνική προσφορά όχι μόνο γιατί η ομάδα ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ συμβάλλει στην κοινωνικοποίηση των ατόμων με ιδιαιτερότητες, δίνοντας τους
παράλληλα τη χαρά να απολαύσουν την τέχνη, τη μουσική το χορό και να ασκηθούν στην
αυτοσυγκέντρωση, την πειθαρχία, τη συμμετοχή , τη συνεργασία. Όχι μόνο γιατί
προσφέρει ένα ποιοτικό και καλαίσθητο θέαμα. Αλλά κυρίως γιατί μέσα από την εξαιρετική σε σχεδιασμό και
απόδοση και πρωτοποριακή αυτή δουλειά κοινοποιεί καυτά ζητήματα και ευαισθητοποιεί το ευρύ κοινό. Και
μόνο αν ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία τότε ίσως αποφασίσει και η πολιτεία να ανταποκριθεί πληρέστερα στις πολλαπλές ανάγκες των ατόμων με
ιδιαιτερότητες, κάποιες από τις οποίες είναι η προσβασιμότητα, καλύτερη εκπαίδευση,
δημιουργική απασχόληση, αξιοπρεπής και αυτόνομη διαβίωση και επαγγελματική
αποκατάσταση. Τέλος, η μοναδική και συνταρακτική αυτή κραυγή της οποίας
γινόμαστε κοινωνοί, μας φέρνει τόσο
κοντά στα άτομα με ιδιαιτερότητες, ώστε αποτελεί μια δυνατή γροθιά που συντελεί στην άρση του
οποιουδήποτε στιγματισμού τους, στο γκρέμισμα προκαταλήψεων και το ξερίζωμα περιχαρακωμένων αντιλήψεων. Όχι τυχαία,
στο τέλος του έργου, το δέντρο της Μηλιάς του Προπατορικού Αμαρτήματος, που
αποτελεί στοιχείο του σκηνικού, ξεριζώνεται, ενώ και οι τοίχοι του μοναδικού δωματίου
γκρεμίζονται, σε μια συμβολική κίνηση.
Ελπίζουμε και ζητούμε από
όλους τους συντελεστές η παράσταση αυτή να επαναληφθεί ξανά, για να
έχουν την ευκαιρία να τη δουν και όσοι δεν πρόλαβαν. Μια συγκλονιστική δουλειά, με πολλά μηνύματα και πολλή συγκίνηση. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο το παρατεταμένο, ασταμάτητο θα έλεγα χειροκρότημα με τη λήξη της τελευταίας παράστασης την οποία και παρακολούθησα, που δείχνει ξεκάθαρα τι εισέπραξε
το κοινό από αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου