«Υλικό Καποδίστριας», φόρος τιμής

Ένας ελάχιστος φόρος τιμής στον Ιωάννη Καποδίστρια, τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας,  την εμβληματική αυτή προσωπικότητα που έβαλε τα θεμέλια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους και που αν δεν είχε δολοφονηθεί θα είχε εδραιώσει την πατρίδα μας ως μια σύγχρονη ευρωπαϊκό χώρα από τα μέσα κιόλας του 19^ου αιώνα, είναι η παράσταση «Υλικό Καποδίστριας», από τα ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας και Ρούμελης.

Και μαθαίνουμε πολλά για τον μεγάλο αυτό άντρα, τον καταξιωμένο στην Ευρώπη διπλωμάτη,  για μια προσωπικότητα άγνωστη στους πολλούς που έχτισε πάνω στα συντρίμμια του πολέμου την δημόσια διοίκηση, την οικονομία, την παιδεία, την πρόνοια και την άμυνα με εργατικότητα απαράμιλλη, με υπομονή και σύνεση, με όραμα και γνώση. Για αυτόν που ο λαός τον αποκαλούσε μπάρμπα Γιάννη και τον λάτρεψε γιατί ένιωθε ότι αφουγκραζόταν τον πόνο του, ενώ τον μίσησαν οι προεστοί που έχασαν τα οικονομικά οφέλη και τα προνόμια της εποχής της Τουρκοκρατίας, και δεν ησύχασαν μέχρι που τον είδαν νεκρό.  Καταβεβλημένος μάλιστα από την αχαριστία των συμπατριωτών του, τον ανηλεή πόλεμο εναντίων του και τις απειλές για τη ζωή του αναφώνησε κάποια στιγμή αυτό που και ο Μπάιρον είπε λίγο πριν από τον θάνατο του στο Μεσολόγγι. «Τι διάολο ήθελα να έρθω σε τούτο το βασίλειο της λάσπης και της διχόνοιας.»

Έξι άνθρωποι ανεβαίνουν στη σκηνή  στη δουλειά αυτή, με αρχηγό τον Γιάννη Μαργαρίτη που επιμελείται τα κείμενα και υπογράφει τη σκηνοθεσία, αλλά αναλαμβάνει και ρόλο αφηγητή, ενώ το υλικό προέρχεται από  ημερολόγια και την αλληλογραφία του Κυβερνήτη, αλλά και άλλες πηγές, θεατρικά έργα, βιβλία και δημόσια έγγραφα.

Η ζωή του Καποδίστρια παρουσιάζεται σε απόλυτη σχέση με την αγαπημένη του Ρωξάνδρα Στούρτζα, που υπήρξε ο φάρος της ζωής του και μοναδική παρηγοριά, έστω και από μακριά, στις ατέλειωτες δύσκολες στιγμές που του επεφύλαξε η ζωή. Η Ρωξάνδρα, που αυτός ως κοσμοκαλόγερος επέλεξε να απαρνηθεί παρά τη βαθιά αγάπη του προς το πρόσωπό της, για να μπορέσει απερίσπαστος και χωρίς υποχρεώσεις να αφοσιωθεί στην πατρίδα.

Πρόσωπα και στιγμές από τη ζωή του κυβερνήτη ζωντανεύουν σε έναν συνδυασμό αφήγησης, δραματοποίησης αλλά και τραγουδιών, από σκηνές με την αγαπημένη του, όπως η δύσκολη στιγμή του αποχαιρετισμού τους, ως τη ώρα που ήρθε αντιμέτωπος με την ανατίναξη του ελληνικού στόλου από τον ίδιο τον ναύαρχο Μιαούλη, η εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, συναντήσεις με τον Κολοκοτρώνη και τον Μέτερνιχ, αλλά και οι απόπειρες δολοφονίας του από τους Μαυρομιχαλαίους.

Με ελάχιστα και απλά μέσα στήνεται μια όμορφη, παραστατική και κατατοπιστική παράσταση. Υποβλητικοί φωτισμοί, προσεγμένη  μουσική και τραγούδια από τον Δημήτρη Οικονομάκη και κάποια βίντεο διανθίζουν τη δουλειά αυτή, ενώ την χαρακτηρίζουν επίσης τα λιτά σκηνικά και τα προσεγμένα κοστούμια εποχής του Δημήτρη Κακριδά. Στιγμές στιγμές ο σκηνοθέτης μας ξαφνιάζει ευχάριστα με κάποια επιπλέον σκηνοθετικά ευρήματα.

Το ρόλο του Καποδίστρια αναλαμβάνει ο Νίκος Ορφανός, άμεσος, ώριμος, μεστός και επιβλητικός. Στο ρόλο της Ρωξάνδρας Στούρτζα εμφανίζεται η Χρυσάνθη Δούζη, τραγική , σπαρακτική, κραυγάζοντας σχεδόν σε μια έντονη ερμηνεία. Μαζί τους ο εξαιρετικός Δημήτρης Καλαντζής αποδίδει με όλο του το είναι τους ρόλους που του αναλογούν, κυρίως αυτόν του Κωσταντή Μαυρομιχάλη. Τέλος απόλυτα επαρκείς οι Γιώργος Τσαπόγας ως Κολοκοτρώνης  και Άρης Τσαμπαλίκας ως τσάρος Νικόλαος.

Εύγε στην μικρή αυτή ομάδα για την εξαιρετική πρωτοβουλία να ασχοληθεί και να φωτίσει τόσο όμορφα την προσωπικότητα του Καποδίστρια, αυτού του άξιου, του ικανού, του ακούραστου, του σεμνού, του εργάτη, του αρωγού των πάντων. Μακάρι να τη δουν πολλοί θεατές για να γνωρίσουν τον Κυβερνήτη, αλλά και μακάρι να εμπνεύσει κι άλλους ανθρώπους  των τεχνών  να ασχοληθούν και να αναδείξουν επίσης με την δική τους έμπνευση και τον δικό τους τρόπο την προσωπικότητα και το μέγεθος αυτού του άντρα. Η περιοδεία συνεχίζεται σε Βριλήσσια, Χαλάνδρι, Αττικό άλσος και Καλαμάτα.