«Βαν Γκογκ, το βαλς των δέντρων και του ουρανού»

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Μια διαφορετική από την συνήθη εκδοχή για τις τελευταίες  ημέρες και το θάνατο του Βαν Γκογκ, του μεγαλύτερου ίσως ζωγράφου όλων των εποχών, επιχειρεί να δώσει το έργο «Βαν Γκογκ, το βαλς των δέντρων και του ουρανού» , βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ζαν Μισέλ Γκενασιά, προϊόν έρευνας αλλά και μυθοπλασίας. Το έργο σκηνοθετεί ο Μίχαελ Ζάϊμπελ.

Επετειακό «ΟΜΜΑΤΙΑ ΔΑΚΡΩΜΕΝΑ, ένα γράμμα για την Τραπεζούντα»

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Ήταν οι τελευταίες μέρες του παππού μου, όταν σκέφτηκα να του ζητήσω για άλλη μια φορά να μου μιλήσει για τα παλιά χρόνια, για τα αδέρφια του και τη ζωή στην πατρίδα. Τα μάτια του παππού πλημμύρισαν δάκρυα και δεν μπόρεσε να αρθρώσει λέξη. Ήταν μεγάλη η συναισθηματική φόρτιση γι αυτόν και δεν ήταν πια σε θέση να το αντέξει, να αναφερθεί στον πατέρα και τα πέντε του αδέρφια και στους τόσους άλλους γνωστούς του που χάθηκαν για πάντα στα τάγματα εργασίας.  Του έπιασα το χέρι και άλλαξα τη συζήτηση. Όμως, μέσα σε αυτά τα δακρυσμένα μάτια βρισκόταν όλη η πονεμένη και ματωμένη ιστορία του πολύπαθου Πόντου και του ποντιακού ελληνισμού.

Ταρακούνημα και συγκίνηση στις «Σκηνές από ένα γάμο».

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Μια πικρή και γλυκιά ιστορία γάμου και διαζυγίου, μια ιστορία αγάπης και μίσους με αρχή, μέση, μα χωρίς τέλος είναι οι «Σκηνές από ένα γάμο» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, που παίζονται στο θέατρο Σοφούλη.

Εξαιρετικές, με άρωμα Ρωσίας οι «Τρεις αδερφές»

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

«Τρεις αδερφές» του Τσέχωφ, σε μετάφραση Γιώργου Σεβαστίκογλου, η νέα μεγάλη παραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε. σε μοναδική σκηνοθεσία του καταξιωμένου Λιθουανού  Τσέζαρις Γκραουζίνις! Και τρεις άδειες καρέκλες, τρεις γκρίζες καρέκλες, καθηλωμένες , ακίνητες πάνω στη σκηνή, το σκηνικό το οποίο μας εισάγει στην εικόνα του έργου, βέβαια όχι τυχαία, γιατί κάπως έτσι άχρωμη, άδεια και σταματημένη  είναι και η ζωή των ηρωίδων…

«Το Αγρίμι», κατάθεση ψυχής

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Τον μεγάλο και παθιασμένο  έρωτά της για τον πολιτικό και διανοούμενο Ίωνα Δραγούμη καταθέτει η μοναδική ηθοποιός Μαρίκα Κοτοπούλη που άφησε εποχή στο ελληνικό θέατρο, στον μονόλογο «Το αγρίμι». Τον Δραγούμη, που αποζητά και περιμένει με λαχτάρα  κάθε βράδυ να επιστρέψει κοντά της, χωρίς να γνωρίζει δυστυχώς πως αυτός είναι ήδη νεκρός, κάτι που της αποκρύπτουν οι άνθρωποι του περιβάλλοντός της.

Συγκλονιστικός «Ο ΕΛΕΦΑΣ»

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Δυο γυναίκες, θεία και η έγκυος ανιψιά και οι σύζυγοί τους ζουν στο μικρόκοσμό τους, σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Ελλάδας. Χαρακτηριστικά τους  το «χωριάτικο» γλωσσικό ιδίωμα και των τεσσάρων και  τα συνεχή μαργαριτάρια, που φανερώνουν την περιορισμένη γνώση της ελληνικής γλώσσας. Ακόμη,  οι ελάχιστες παρέες και οι κλισέ ασχολίες, μαγειρέματα και δουλειές για τις γυναίκες, κυνήγι και καφέδες για τους άντρες.