Κριτική
της Βικτωρίας Ιωσηφίδου
Μια απολαυστική κωμωδία, μια
ευφάνταστη υπερπαραγωγή είναι «Ο Μπαμπάς ο πόλεμος», το νέο έργο που ανέβηκε
από το Κ.Θ.Β.Ε. στη σκηνή Σωκράτης Καραντινός του Θεάτρου της Μονής Λαζαριστών.
Και σίγουρα, τόσο μα τόσο επίκαιρη που φωτογραφίζει λες την υπόθεση του πολέμου
που εδώ και μερικούς μήνες μαίνεται στην όχι και τόσο μακρινή Ουκρανία.
Ο τίτλος του έργου είναι
εμπνευσμένος από την πασίγνωστη φράση του Ηράκλειτου «Πόλεμος πάντων πατήρ» και
το ίδιο το έργο έχει μακρά ιστορία. Ο δαιμόνιος και τελειομανής συγγραφέας του,
ο Ιάκωβος Καμπανέλλης τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του οποίου γιορτάζουμε
φέτος, το έγραψε και το ξαναέγραψε πολλές φορές, διορθώνοντας και εμπλουτίζοντάς
το εμπνεόμενος από τις εκάστοτε συγκυρίες από το 1951 ως το 1980, οπότε και
ανέβηκε για πρώτη φορά.
Τώρα, 42 χρόνια μετά, το
έργο ανεβαίνει από το Κ.Θ.Β.Ε. σαν μια
τεράστια αντιπολεμική γροθιά, αντανακλώντας τις ευαισθησίες των ιθυνόντων και
του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή του, για τις τραγικές καταστάσεις που βιώνει
και πάλι η ανθρωπότητα, τη φρίκη του πολέμου, τις ατέλειωτες καταστροφές και τις
άδικα συνεχιζόμενες απώλειες ανθρώπινων ζωών.
Το έργο εμπνεύστηκε ο
συγγραφέας διαβάζοντας για την πολιορκία της Ρόδου που έγινε από τον Δημήτριο
τον Πολιορκητή το 305 π.χ. Μέσα στη φαντασία
του Καμπανέλλη λοιπόν, η Ρόδος την εποχή αυτή φαίνεται να ζει έναν τουριστικό
παροξυσμό. Στο βωμό του χρήματος και καθώς η τουριστική ζήτηση μοιάζει να αυξάνεται
όλο και περισσότερο, όλα τα κτίρια της πόλης μετατρέπονται από τους κατοίκους
το ένα μετά το άλλο σε πάσης φύσεως τουριστικά καταλύματα, ξενοδοχεία,
εστιατόρια και νυχτερινά κέντρα. Οι κάτοικοι είναι αποφασισμένοι να μη χάσουν
δεκάρα. Το νησί ως ένας τουριστικός παράδεισος είναι πλήρως
αποστρατικοποιημένο και όλοι οι πολίτες θιασώτες της ειρήνης και σφοδροί
πολέμιοι του πολέμου. Το σύνθημά τους είναι «ουδετερότητα» και είναι περισσότερο
από αποφασισμένοι να παραμείνουν μακριά από οποιαδήποτε αντιπαράθεση, πόσο
μάλλον πολεμική σύρραξη.
Τι θα γίνει όμως όταν ο
Δημήτριος ο Πολιορκητής εισβάλλει με το έτσι θέλω στο νησί αποφασισμένος να το
κατακτήσει και όταν τους αναγκάσει με τα πολλά όχι μόνο να μπουν στον πόλεμο μα
και να γίνουν εντέλει επιχειρηματίες του
πολέμου;
Η μαγική πένα του Ιάκωβου
Καμπανέλλη χτίζει ένα έργο εμβληματικό, μια υπέροχη σάτιρα, μια κωμωδία κι ας αναφέρεται
στον πόλεμο. Με άλλοτε καυστικό λόγο, άλλοτε λεπτό χιούμορ και κυρίως με μια
ευρηματική υπόθεση με πολλαπλά μηνύματα, υπονοούμενα και σαρκασμό καθώς η οικονομική
ανάπτυξη, το κέρδος ως αυτοσκοπός, η πολιτική ουδετερότητα μα και ο
επεκτατισμός μπαίνουν στο στόχαστρό του.
Το έργο αρπάζει με φόρα,
έμπνευση και δημιουργική διάθεση ο ταλαντούχος Κωνσταντίνος Ασπιώτης σε
ρόλο σκηνοθέτη και το απογειώνει. Η υπόθεση εξελίσσεται σαν ένα πανηγύρι γεμάτο
ζωντάνια και δράση, μια γιορτή πάνω στη σκηνή, όπου όλοι οι παριστάμενοι και
όχι μόνο όσοι πρωταγωνιστούν ηθοποιούν κρατώντας αιχμάλωτους τους θεατές και
κερδίζοντας τις εντυπώσεις.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών
είναι εξαιρετικές αναδεικνύοντας μια ιδιαίτερα επιτυχημένη διανομή. Και θα
αναφερθώ πρώτα σε αυτόν που αναμφίβολα κλέβει την παράσταση. Είναι ο Ορέστης
Παλιαδέλης, που στο ρόλο του Δημήτριου είναι πραγματικά μεγαλειώδης. Ο ηθοποιός
διαθέτει κατ’ αρχάς μια γνήσια αρχαιοελληνική φυσιογνωμία. Μα δεν είναι μόνον
αυτό. Ο Δημήτριος φανερώνεται σαν ένας πολεμοχαρής αλλά ταυτόχρονα μαλθακός ηγέτης.
Και καθώς ο ηθοποιός ενδύεται τα στοιχεία του χαρακτήρα του ήρωά του ενσωματώνει στην ερμηνεία του τόσο πετυχημένα
και με τόσο μεγάλη μαεστρία το κωμικό στοιχείο, ώστε απογειώνει τον ρόλο. Μια εξαιρετική
απόδοση άξια για θεατρικό βραβείο.
Ο Δημήτρης Διακοσάββας στον
ρόλο του Φιλόξενου έχει κι αυτός την απαραίτητη κατατομή, το παράστημα του
επιχειρηματία. Αναλαμβάνει τον ρόλο με αυτοπεποίθηση και σιγουριά και τον
φέρνει σε πέρας με συνέπεια, ενώ γίνεται ακόμη καλύτερος στο δεύτερο μέρος.
Μια ευχάριστη δροσερή
παρουσία είναι η Χαρά Γιώτα στο ρόλο της Ουρανίας, όμορφη, αθώα και απόλυτα
πειστική. Διασκεδαστική και μπριόζα η Χρυσή Μπαχτσεβάνη στο ρόλο της Βουτίας,
ενώ η Άννα Ευθυμίου στο ρόλο της Λάμιας φτάνει ίσως λίγο παραπάνω από όσο θα το
θέλαμε στην υπερβολή.
Πραγματικά εξαιρετικοί στους
ρόλους τους ο Στέφανος Πίττας ως Δημάδης και ο Παναγιώτης Παπαϊωάννου ως
Μέντης. Επαρκής σαν στρατηγοί οι Πάνος Καμμένος, Θανάσης Ρέστας, Δημήτρης
Μορφακίδης και Νίκος Μήλιας, ενώ ο Νίκος Καπέλιος χτίζει μια ξεχωριστή περσόνα
ως Πάμφιλος. Ο Δημήτρης Καρτόκης φαίνεται κάπως άχρωμος και χλιαρός στον
σημαντικό ρόλο του Χάρη του Λίνδιου. Τέλος, ένα υπέροχο ζευγάρι που κερδίζει τις
εντυπώσεις σε όλη τη διάρκεια της παράστασης πλάθουν οι Δίδυμοι Κωστής Καπελλίδης
και Κωνσταντίνος Χειλάς. Μα και τα υπόλοιπα μέλη του πολυπληθούς θιάσου παίζουν
με ταλέντο και αφοσίωση και είναι απόλυτα ικανοποιητικά.
Αξίζει σίγουρα μια μνεία στο
θαυμάσιο σκηνικό που έφτιαξε με εμφανές μεράκι και ζήλο η Ζωή Μολυβδά Φαμέλη. Πρώτα,
το σκηνικό της ειρήνης, φωτεινό,
λαμπερό, ευχάριστο, ένα ξενοδοχείο με πισίνα μα και νυχτερινό κέντρο με μπαρ,
το οποίο μάλιστα εισέρχεται εντυπωσιακά στη σκηνή στην αρχή του έργου
αιφνιδιάζοντας τους θεατές. Κι ακόμη το σκηνικό του πολέμου, σκοτεινό, άγριο κι
άραχνο καθώς και οι υπόλοιπες σκηνικές παρεμβάσεις δηλώνουν μια ιδιαίτερα σοβαρή
και προσεγμένη δουλειά. Μα η Ζωή Μολυβδά Φαμέλη ανέλαβε και να φωτίσει το έργο
και το έκανε με περισσή έγνοια και έμπνευση εντυπωσιάζοντας με φώτα και
χρώματα, αναδεικνύοντας τα σκηνικά της και το κλίμα που επεδίωκε και πλάθοντας
απόλυτα ολοκληρωμένα την εικόνα της σκηνής.
Μας άρεσαν όμως και τα
κοστούμια του έργου της Σοφίας Τσιριγώτη, τόσο τα πολύχρωμα κοστούμια της ειρήνης
με αρχαιοελληνικές αλλά και μοντέρνες επιρροές, όσο και τα σκουρόχρωμα του
πολέμου που εντυπωσιάζουν με τις λεπτομέρειές
τους, ενώ ξεχωρίσαμε το μοναδικό, περίτεχνο κοστούμι της Λάμιας.
Τέλος τα έδωσε όλα η καταπληκτική μουσική
του Γιώργου Χριστιανάκη μαγεύοντας το σύνολο, καθώς έντυσε μελωδικά την παράσταση δίνοντας ζωντάνια,
υπερτονίζοντας τις εντάσεις και φορτίζοντας συναισθηματικά τους θεατές.
Αν θέλετε να περάσετε δύο
και πλέον υπέροχες και ευχάριστες ώρες διασκέδασης, απολαμβάνοντας ένα πραγματικά
έξοχο συγγραφικά και εμπνευσμένο σκηνοθετικά έργο με άφθονο χιούμορ αλλά και τροφή
για σκέψη και προβληματισμό και με
εξαιρετικές ερμηνείες, κάντε ένα μικρό δώρο στον εαυτό σας και δείτε αυτή την
παράσταση. «Ο Μπαμπάς ο Πόλεμος» σας περιμένει.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Συγγραφέας: Καμπανέλλης, Ιάκωβος
Σκηνοθεσία: Ασπιώτης, Κωνσταντίνος
Δραματουργική
επεξεργασία: Ασπιώτης, Κωνσταντίνος
Σκηνικά: Μολυβδά Φαμέλη, Ζωή
Κοστούμια: Τσιριγώτη, Σοφία
Μουσική: Χριστιανάκης, Γιώργος
Σχεδιασμός
φωτισμών: Μολυβδά Φαμέλη, Ζωή
Κίνηση: Κελέση, Αναστασία
Βοηθός
σκηνοθέτη: Πετροπούλου, Νατάσα
Βοηθός
σκηνοθέτης: Τσεμπερλίδης, Γιάννης
Βοηθός
σκηνογράφου: Όσσα, Μαρία
Βοηθός
ενδυματολόγου: Όσσα, Μαρία
Β'
βοηθός σκηνογράφου: Μπούσια-Αλεξάκη, Κατερίνα
Οργάνωση
παραγωγής: Ανδρώνη, Αθανασία
Ηθοποιοί
Αλεξανδρόπουλος, Πάρης (Φρίξος)
Γιώτα, Χαρά (Ουρανία)
Διακοσάββας, Δημήτρης (Φιλόξενος)
Ευθυμίου, Άννα (Λάμια)
Ζαφειριάδης, Αλέξανδρος (Άγνωστος
έμπορος όπλων, Χιλίαρχος)
Καμμένος, Πάνος (Στρατηγός
Καλλικράτης)
Καπέλιος, Νίκος (Πάμφιλος)
Καπελλίδης, Κωστής (Δίδυμος)
Καρτόκης, Δημήτρης (Χάρης
ο Λίνδιος)
Λουϊζίδη, Άννα (Κόρη
Λούκιου)
Μήλιας, Νίκος (Νεοκλής)
Μορφακίδης, Δημήτρης (Ευελπίδης)
Μπαχτσεβάνη, Χρυσή (Βουτία)
Παλιαδέλης, Ορέστης (Δημήτριος)
Παπαϊωάννου, Παναγιώτης (Μέντης)
Πίττας, Στέφανος (Δημάδης)
Ρέστας, Θανάσης (Πυθίας)
Σιδέρης, Σπύρος (Λούκιος
Τερέντιος Πίκουλος)
Χειλάς, Κωνσταντίνος (Δίδυμος)
Ψαρρού, Γλυκερία (Κόρη
Λούκιου)
Φιγκυράν
Γκρόζος, Χρήστος (Παραθεριστές,
Φρουροί, Δούλοι)
Καζάκου, Ηλέκτρα (Παραθεριστές,
Φρουροί, Δούλοι)
Μανωλάς, Νικόλαος (Παραθεριστές,
Φρουροί, Δούλοι)
Μπόγδανος, Βασίλειος (Παραθεριστές,
Φρουροί, Δούλοι)
Ντικούλη, Δέσποινα (Ειρήνη)
Παπανικολάου, Στυλιανή (Παραθεριστές,
Φρουροί, Δούλοι)
Χαραλαμπογιάννη, Ελισάβετ (Παραθεριστές,
Φρουροί, Δούλοι)
Σημείωση
Καλλιτεχνικής Διανομής
Εκμάθηση tae kwo do: Γιάννης Τσεμπερλίδης
*Η ημερομηνία
λήξης των παραστάσεων είναι προσεγγιστική
Μονή
Λαζαριστών - Σκηνή Σωκράτης Καραντινός (07/10/2022 - 01/01/2023)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου