"Αναφορά στο Γκρέκο"

KΡITIKH της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Έσκυψε  με αγάπη, έσκυψε με προσήλωση, με περίσσιο ενδιαφέρον  και με αίσθημα ευθύνης  πάνω σε αυτή την φωτεινή προσωπικότητα και την μελέτησε με κάθε λεπτομέρεια. Κάθε κίνηση, κάθε νεύμα, κάθε συνήθεια,  κάθε λέξη,  κάθε άποψη, κάθε αγάπη, κάθε καημό. Έσκυψε για να μπορέσει να  αποδώσει στην εντέλεια, τον άνθρωπο, το συγγραφέα, τον άντρα, τον διανοούμενο, τον ηττημένο, το νικητή, Νίκο Καζαντζάκη· και το κατάφερε. Είναι ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Τάκης Χρυσικάκος που ερμηνεύει εδώ και χρόνια με μεγάλη επιτυχία την «Αναφορά στο Γκρέκο»  ενσαρκώνοντας με πάθος τον αγαπημένο συγγραφέα που άφησε εποχή.

Απέδωσε τη  λυγερή κορμοστασιά, την ελαφρώς καμπουριασμένη, τα μακριά του χέρια, το φλογερό βλέμμα, την έντονη  προσωπικότητα,  τον αθεράπευτο καλαμαρά· και βέβαια το φιλοσοφικό του λόγο, τους  άλυτους κι ατέρμονους προβληματισμούς, τις τρυφερές ή άλλοτε σκληρές εμπειρίες, τις αναμνήσεις από τη μάνα, το μπαμπά, την Αννίκα , το Ζορμπά. Και μας τον έκανε οικείο, μας τον σύστησε εκεί μπροστά, με όλα του τα καλά και τα στραβά , τις σκέψεις, τις αντιδράσεις, τις ευαισθησίες , τις  τσαντίλες του, τα πάθη και τις εμμονές του, για να μάθουν οι νεώτεροι, και να ανακαλέσουν οι παλιότεροι, όσα γνώριζαν ή να ανακαλύψουν, όσα δεν  γνώριζαν για τον αγαπημένο συγγραφέα.

Οι επιλογές του κειμένου δεν στερούνται των απόψεων του συγγραφέα, που υπήρξε αιώνια σκεπτόμενος και βασανιζόμενος από υπαρξιακά ερωτήματα, βασίστηκαν όμως κατά κανόνα  σε σημαντικά για τη ζωή του περιστατικά, που χαράχτηκαν ανεξίτηλα στη μνήμη του και σημάδεψαν την προσωπικότητά του·  περιστατικά  κυρίως από τη νεαρή του ηλικία, τους γονείς του, τα ταξίδια  και βέβαια  από τη συναναστροφή του με τον Αλέξη Ζορμπά.

Από την πρώτη στιγμή της παράστασης, στο πίσω μέρος της σκηνής,  προβάλλονταν συνεχώς φωτογραφίες· στην αρχή,  από τον πρόγονο Δομίνικο Θεοτοκόπουλο  και από τα έργα του, στη συνέχεια φωτογραφίες του συγγραφέα σε όλες τις ηλικίες,   της οικογένειάς του  και των οικείων σε αυτόν προσώπων.

Τα τραγούδια που ακούστηκαν,   ιδανικά επιλεγμένα· παραδοσιακά, δημοτικά, κρητικά αλλά ακόμη και τραγούδια του Χατζηδάκι· και τα ερμήνευσε με μεγάλη ευαισθησία,  αρμονία και  πάθος, σε μια τέλεια ερμηνεία, η Γεωργία Νταγάκη με την κρητική της λύρα.

Την ώρα της εκτέλεσης των τραγουδιών, ο συγγραφέας αποσυρόταν στο γραφείο του, με την πένα στο χέρι, σε ένα οίστρο δημιουργικότητας, μη σταματώντας ούτε μια στιγμή να γράφει, ενώ άλλοτε όρθιος,  επιδιδόταν με το σώμα του σε ευφάνταστα παιχνίδια με τη σκιά.

Είναι πολλοί οι λόγοι για να δει κανείς αυτή την παράσταση· ένας από αυτούς και το εξαίσιο τέλος της. Ένα αριστουργηματικό τέλος, που είναι η κορυφαία σκηνοθετική και ερμηνευτική στιγμή της παράστασης. Δε θα το φανερώσουμε!!  Ζητήστε τώρα  κι άλλες,  κι άλλες παραστάσεις, για να μπορέσετε να δείτε όλοι  πώς αποχωρεί από τη σκηνή ένας πολύ- πολύ μεγάλος άντρας ενσαρκωμένος από έναν μεγάλο ηθοποιό και σκηνοθέτη.


Συντελεστές

Θεατρική προσαρμογή – Σκηνοθεσία: Τάκης Χρυσικάκος
Συνεργάτης – Σκηνοθέτης: Εμμανουέλα Αλεξίου
Επιλογές τραγουδιών: Χαϊνης Δημήτρης Αποστολάκης – Γεωργία Νταγάκη 
Φωτισμοί: Ντίνος Μεταλλίδης

Πρωταγωνιστεί: Τάκης Χρυσικάκος
Κρητική λύρα - Τραγούδι: Γεωργία Νταγάκη 
Κλασική κιθάρα: Χρυσόστομος Καραντωνίου