Λυτρωτική «Η Πόρνη από πάνω».

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Μια εξαιρετική παράσταση είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω πριν μερικές ημέρες. Μια παράσταση που παίζεται ήδη εδώ και 7 χρόνια και όπως φαίνεται θα εξακολουθήσει να παίζεται για μερικά ακόμη. Πρόκειται για το έργο «Η πόρνη από πάνω» , του Αντώνη Τσιπιανίτη , σε σκηνοθεσία Σταμάτη Πατρώνη. Το μονόλογο ερμηνεύει η Κατερίνα Διδασκάλου.

Η Ερατώ, ένα νεαρό κορίτσι από την επαρχία, που η μοίρα της θαρρείς από μια τραγική σύμπτωση της χάρισε το όνομα του έρωτα, θέλοντας να ξεφύγει από τον αυταρχικό πατέρα της και μια καταπιεστική κλειστή κοινωνία, αποφασίζει να παντρευτεί έναν αστυνομικό, τον Λευτέρη, για να την ελευθερώσει από αυτά της τα δεσμά και να φύγει μαζί του στην πρωτεύουσα προσδοκώντας μια καλύτερη ζωή.

Τα πράγματα όμως δεν εξελίσσονται και τόσο ιδανικά. Ο Λευτέρης αποδεικνύεται εντελώς διαφορετικός από ότι αυτή φανταζόταν και η Ερατώ σύντομα οδηγείται σε μια δυσάρεστη, μοναχική, συμβατική ζωή χωρίς καμία χαρά, με μοναδική συντροφιά τις κατσαρόλες της και τα μάτια της κουζίνας και με ελάχιστες μόνο αναλαμπές στιγμιαίων προσωπικών επαναστάσεων ως μικρή παρηγοριά. Και τα χρόνια περνούν….. Ώσπου, στο επάνω διαμέρισμα εγκαθίσταται μια πόρνη που όπως φαίνεται νύχτα μέρα και πολύ, μα πάρα πολύ απολαμβάνει τον έρωτα….

Ξυπνώντας από έναν πραγματικό λήθαργο η Ερατώ συνειδητοποιεί ξαφνικά πόσα στερήθηκε και στερείται  χωρίς ποτέ να διανοηθεί να τα διεκδικήσει και πως στη ζωή της δεν έλαβε πραγματικά όχι απλά ερωτική χαρά, αλλά  καμία χαρά….

Το κείμενο του Αντώνη Τσιπιανίτη είναι αληθινό, πονεμένο, διεισδυτικό, σύνθετο και έτσι  όχι απλά συγκινητικό, ανατριχιαστικό!! Αν και άντρας κάνει μια βαθιά βουτιά στο γυναικείο κόσμο και σε μια τραγική κοινωνική πραγματικότητα που όλοι την έχουμε αντικρίσει, υφίσταται ακόμα και σήμερα και θέλει τη γυναίκα, πιο συγκεκριμένα τη σύζυγο, υπηρέτρια. Ο συγγραφέας θίγει ταυτόχρονα και μια σειρά από άλλα εξίσου καυτά κοινωνικά ζητήματα. Τα στοιχεία του χιούμορ και του αυτοσαρκασμού, δεν είναι λίγα στο μονόλογο αυτό.

Η σκηνοθεσία του Σταμάτη Πατρώνη είναι  διακριτική, αλλά ταυτόχρονα άρτια. Δίνει τόσα όσα χρειάζονται, ώστε να διευκολύνεται η ροή της παράστασης  χωρίς καθόλου να επισκιάζεται το κείμενο. Με ευρηματικότητα υιοθετεί τις κατάλληλες κινήσεις και θέσεις για την πρωταγωνίστριά του μέσα σε ένα λιτό αλλά εντελώς λειτουργικό σκηνικό,    που αποτελείται από λίγα μόνο έπιπλα και αντικείμενα. Έτσι, τα 70 λεπτά της παράστασης κυλάνε σα νερό, χωρίς να το καταλάβουμε καθόλου.

Όσο για την  Κατερίνα Διδασκάλου ενδύεται ιδανικά τα μαύρα της χήρας, δίνει στο σώμα, στα χέρια, στα πόδια της την κατάλληλη κλίση και κίνηση και στο πρόσωπο της όλες τις εκφράσεις του κόσμου… τόσες χρειάζεται για να καταθέσει τον πόνο και τον καημό της. Και φτάνει στην ερμηνευτική κορύφωση -χωρίς  να προσποιείται όπως η πόρνη από πάνω- τη στιγμή εκείνη που της ανακοινώνουν ότι ο Λευτέρης της είναι «δυστυχώς» νεκρός.

Το βαθύ αυτό κοινωνικό σχόλιο του Αντώνη Τσιπιανίτη είναι καλό να το παρακολουθήσουν  όλοι, άντρες και γυναίκες, αν θέλουμε να ελπίζουμε σε μια καλύτερη κοινωνία που θα εξελίσσεται ισότιμα και με σεβασμό στην προσωπικότητα της κάθε μονάδας της.

«Η πόρνη από πάνω»,  είναι μια παράσταση που συνδυάζει ένα εκπληκτικό κείμενο που θα σας ταρακουνήσει και προβληματίσει,  ιδανική σκηνοθεσία και τέλος εξαιρετική ερμηνεία. Ακόμη, εκφέρει εν μέρει  και εν τέλει ένα αισιόδοξο μήνυμα και άρα τα έχει όλα. Σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Παίζουν: Κατερίνα Διδασκάλου

Συντελεστές:
Συγγραφέας : Αντώνης Τσιπιανίτης
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πατρώνης

Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά