ΚΡΙΤΙΚΗ της Βικτωρίας Ιωσηφίδου
Μετά τον Πουπουλένιο και το
Θεό της Σφαγής, ο γνωστός ανήσυχος Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης επιστρέφει στη
Θεσσαλονίκη με το νέο έργο που σκηνοθετεί, τον «Φάρο», του σύγχρονου Ιρλανδού
συγγραφέα Κόνορ Μακφέρσον.
Μια παρέα τεσσάρων Ιρλανδών
απόκληρων της ζωής και στο φάσμα του
αλκοολισμού ανταμώνουν σε ένα υπόγειο διαμέρισμα
μια παραμονή Χριστουγέννων. Είναι το
σπίτι του τυφλού Ρίτσαρντ, όπου
επιστρέφει ο Σάρκυ, ο αδερφός του για να τον φροντίζει , μιας και ο
Ρίτσαρντ έχει πρόσφατα χάσει την όρασή του. Μαζί τους και άλλοι δυo παλιόφιλοι,
ο Ιβάν και ο Νίκυ, όλοι τους αποτυχημένοι τόσο στα προσωπικα όσο και στα
επαγγελματικά τους. Καταναλώνοντας ασταμάτητα λίτρα ουίσκυ και μπύρας
επιχειρούν να αντέξουν την καθημερινότητά και τη ζωή τους, καθώς δεν υπάρχει τίποτε το
αξιοσημείωτο που να την γεμίζει. Καταλύτης στη συνάντηση αυτή ένας μυστηριώδης,
αινιγματικός άντρας, ο κύριος Λόκχαρτ, ο οποίος καταφθάνει επίτηδες ακριβώς εκείνο το γιορτινό βράδυ πριν από τη γέννηση του Χριστού,
την κατάλληλη στιγμή για να ξυπνήσει
μνήμες από το παρελθόν και να στήσει στον τοίχο κάποιους από τους συνδαιτυμόνες.
