Συγκινητικός ο «Κάτω Παρθενώνας»

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Ο ένας είναι  γιάπης, ένας μεγαλοχρηματιστής στα πρόθυρα όμως της χρεοκοπίας, που αναμένεται σύντομα να πάρει στο λαιμό του και πολλούς πελάτες του επενδυτές. Ο άλλος ένας άστεγος, πρώην βιβλιοπώλης, που ζει σε μια σπηλιά κάτω από τον βράχο της ακρόπολης, στον «Κάτω Παρθενώνα», παρέα πλέον με κάποιους απόκληρους της κοινωνίας. Ο πρώτος ζητά από τον δεύτερο να τον δολοφονήσει έναντι αδρής αμοιβής, για να γλιτώσει από την επερχόμενη καταστροφή και τον πλήρη διασυρμό.

Η συνάντηση αυτή φέρνει κοντά τους δύο άντρες. Και ο άστεγος, άνθρωπος με επίπεδο, γνώσεις και κουλτούρα όπως αποκαλύπτεται σιγά σιγά, μοιάζει να είναι πολύ πιο ισορροπημένος και ευτυχισμένος παρά τη φαινομενικά άθλια κατάστασή του. Ποια σχέση θα αναπτυχθεί ανάμεσά τους ; Και πού θα τους οδηγήσει άραγε τελικά αυτή η επαφή;

Ο Μηνάς Βιντιάδης γράφει ένα έργο για την κρίση στα χρόνια της κρίσης. Αδράχνοντας αυτά τα δυο ετερώνυμα πλάσματα, θύματα ως τόσο και τα δύο των καιρών, διεισδύει με τόλμη τόσο στα κακά και τα παράλογα της εποχής, περισσότερο όμως στο ψυχογράφημα του καθενός και στη μεταξύ τους σχέση.  Αφήνοντας την πλοκή να εξελίσσεται σιγά σιγά και συνεχώς ανατρεπτικά, πλάθει ένα μίνι ψυχολογικό θρίλερ με παύσεις και εντάσεις, που κρατά συνεχώς κομμένη την ανάσα των θεατών. Και παρά τα τραγικά γεγονότα και το έντονο σασπένς δε λείπουν οι στιγμές αναπάντεχου και προκλητικού χιούμορ που μας αφήνουν σαστισμένους. Συμβολικός ο τίτλος, κυριολεξία αλλά και μεταφορά, καθώς φαίνεται πως πάνε πια τα μεγαλεία και αυτό που απόμεινε  στους ήρωες του έργου αλλά και στους σύγχρονους Έλληνες δεν είναι παρά μόνο  ένας «Κάτω Παρθενώνας».

Η σκηνοθεσία της Βάνας Πεφάνη με καίριες παρεμβάσεις καταφέρνει να προδώσει δυνατό ρυθμό στο κείμενο και στην εξέλιξη της υπόθεσης, αναδεικνύοντας τόσο τα ανατρεπτικά στοιχεία της πλοκής, όσο και μια άψογη χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών. Αρωγός της το εξαιρετικά πρωτότυπο, μη ρεαλιστικό σκηνικό του  Γιώργου  Λυντζέρη, ένα μεταλλικό κλουβί με ελάχιστα επιπλέον στοιχεία, που γίνεται η συμβολική φυλακή του χρηματιστή και που μετακινείται και αλλάζει μορφές με κάθε ευκαιρία, ανοίγει και κλείνει, δίνοντας κίνηση αλλά και επηρεάζοντας την κίνηση των δύο πρωταγωνιστών.

Ο Χρήστος Σαπουντζής  δίνει μια σαστισμένη, συγκινητική, γεμάτη συναίσθημα και εξαιρετικά πειστική ερμηνεία του χρηματιστή, που ενώ επιλέγει την εκτέλεσή του  στη συνέχεια τον λούζει κρύος ιδρώτας. Δίπλα του ο Λεωνίδας Κακούρης, στο ρόλο του άστεγου, μοιάζει κουλ αλλά δεν είναι και υποδύεται με τέχνη τον απόκληρο και διανοούμενο ταυτόχρονα , τον αποφασιστικό και τον αναποφάσιστο, τον ηττημένο και τον νικητή και  είναι τέλειος. Σε μια από τις ευχάριστες στιγμές του κειμένου μάλιστα, λίγο  πριν το τέλος, μας ξαφνιάζει ερμηνεύοντας απολαυστικά το τραγούδι «Μy way».

Στην δημιουργία της όλης ατμόσφαιρας συντελούν αποφασιστικά  οι φωτισμοί του Βασίλη Κλωτσοτήρα καθώς και η μουσική του Orestis.

Με λίγα λόγια ο «Κάτω Παρθενώνας» του Μηνά Βιντιάδη και της Βάνας Πεφάνη είναι ένα σύγχρονο έργο για την Ελλάδα της κρίσης, που μας αιχμαλωτίζει με την εξαίσια ανατρεπτική πλοκή του και τις υπέροχες ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών. Δείτε το στα  θέατρα Αμαλία και Άλμα.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία : Βάνα  Πεφάνη

Ερμηνεύουν : Λεωνίδας  Κακούρης, Χρήστος  Σαπουντζής.

Σκηνικά – κοστούμια: Γιώργος  Λυντζέρης.

Φωτισμοί : Βασίλης  Κλωτσοτήρας.

Μουσική : Orestis.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: 27, 28 Ιανουαρίου στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΑΛΙΑ

                            3 Φεβρουαρίου -3 Μαρτίου στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΜΑ