«Αέρας», με αέρινες ερμηνείες

Κριτική της Βικτωρίας Ιωσηφίδου

Η Έντα και η Νόρα είναι δυό αδερφές. Η μια επισκέπτεται την άλλη μετά από πολλά χρόνια και κάποια μεταξύ τους παρεξήγηση που δεν διευκρινίζεται, για να της ανακοινώσει τον πρόσφατο θάνατο της μητέρας τους. Μετά από την αρχική έντονη αμηχανία ανάμεσα στις δυο μαλωμένες αδερφές η  ψυχρότητα αρχίζει να διαλύεται σιγά σιγά. Ενώ συμφωνούν πως θα αποφύγουν τις αναδρομές στο παρελθόν, όλο και ανακαλούν αναμνήσεις και συμβάντα από τα προηγούμενα χρόνια. Κι ενώ είναι βέβαιες πως είναι απόλυτα διαφορετικές, σιγά σιγά ανακαλύπτουν πόσο πολύ μοιάζουν. Η συζήτηση θα  φτάσει και στους πίνακες ζωγραφικής που είχε στην κατοχή του πριν το θάνατό του ο μικρός αδερφός τους, δώρο από τη σχέση του με έναν πολύ σημαντικό ζωγράφο. Τι θα απογίνουν τελικά οι πίνακες αυτοί; Θα τις ενώσει η θα τις χωρίσει περισσότερο η κληρονομιά του αδερφού;

Ο Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης πλάθει μια ευχάριστη έξυπνη κωμωδία με μια απολαυστική πλοκή. Εκεί που νομίζουμε πως όλα έχουν πάρει το δρόμο τους όλο κάτι έρχεται να τα ανατρέψει εντελώς. Αν και ο συγγραφέας δεν εμβαθύνει εντέλει στη σχέση των δύο αδερφών η οποία  εξελίσσεται μόνο επιφανειακά, η πραγματικά εμπνευσμένη εξέλιξη κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών κι αυτό είναι το πρώτο ατού της παράστασης.

Ευρηματική, διασκεδαστική είναι η σκηνοθεσία του Μανώλη Δούνια. Ο σκηνοθέτης παίζει πολύ  με την κίνηση των δυο ηθοποιών, πολύ συχνά γκροτέσκα, αλλά και συμμετρική, διαλεκτική, με έξυπνες ιδέες που προσδίδουν κωμικό στοιχείο και έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στην παράσταση.

Η σκηνοθετική ματιά οδηγεί και στην ανάπτυξη μιας αξιοπρόσεκτης χημείας ανάμεσα στις δύο ηθοποιούς. Η χημεία όμως αυτή γίνεται πράξη μέσα από τις αέρινες ερμηνείες των  πρωταγωνιστριών και  το υπέροχο ταλέντο τους. Η Όλια Λαζαρίδου και η Ναταλία Τσαλίκη ανεβαίνουν στη σκηνή σαν δυο νεράιδες, δυο ξωτικά που κινούνται ανάμεσα στην αλήθεια και το παραμύθι, συνομιλούν, αναπολούν, αναμετρώνται κι έπειτα πάλι από την αρχή. Μέσα από τις  κομψές  ερμηνείες τους αποδίδεται τόσο η αδελφική σχέση, όσο και η υπάρχουσα παρεξήγηση. Ντύνονται ιδανικά τους χαρακτήρες των δυο αδερφών, έρχονται πραγματικά κοντά και δένουν αρμονικά μεταξύ τους, εν τέλει μας πείθουν, κι αυτό σημαίνει ότι πέτυχαν.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το σκοτεινό σκηνικό του Άγγελου Μέντη, λιτό αλλά ιδιαίτερα συμβολικό, με τις δύο καρέκλες που συνδιαλέγονται όπως οι αδερφές, αλλά και τις πολλές διακοσμητικές γάτες. Μήπως τάχα και οι δυο αδερφές καθώς έρχονται αντιμέτωπες δεν μοιάζουν με γάτες που αναμετρώνται στα κεραμίδια;

Ιδιαίτερη ατμόσφαιρα δίνουν στην παράσταση οι εναλλαγές ανάμεσα στα φώτα, τις σκιές και το σκοτάδι που επιμελήθηκε ο Νίκος Βλασόπουλος, αλλά και οι εξαιρετικοί ήχοι από αέρα που σφυρίζει και γάτες που ουρλιάζουν. Όμορφο και το τραγούδι του τέλους που έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς και ερμηνεύουν οι δυο πρωταγωνίστριες.

Ο «Αέρας» είναι μια ευχάριστη κωμωδία με ανατρεπτική πλοκή και εξαιρετικές ερμηνείες!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Πρωταγωνιστούν : Ναταλία Τσαλίκη, Όλια Λαζαρίδου

Κείμενο : Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης

Σκηνοθεσία : Μανώλης Δούνιας

Σκηνικά-Κοστούμια : Άγγελος Μέντης

Φωτισμοί : Νίκος Βλασόπουλος

Φωτογραφίες : Μαριλένα Σταφυλίδου

Βοηθός Σκηνοθέτη : Κατερίνα Αγγελίτσα

Το τραγούδι της παράστασης έγραψε ο Φοίβος Δεληβοριάς

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: 16-19 και 23-26 Ιανουαρίου στο ΘΕΑΤΡΟ ΑΜΑΛΙΑ